ใยแก้ว เบอร์ 300 (Fiber Glass #300) บรรจุ 1 กิโลกรัม

ใยแก้ว เบอร์ 300 (Fiber Glass #300) บรรจุ 1 กิโลกรัม

Fiber Glass #300

ใยแก้ว 300 คือวัสดุที่ทำจากเส้นใยแก้วที่ถูกถักทอเป็นผืน โดยมีน้ำหนัก 300 กรัมต่อตารางเมตร (gsm) ซึ่งเป็นตัวชี้วัดความหนาแน่นของวัสดุ ใช้ในงานต่าง ๆ เช่น การผลิตเรือ รถยนต์ งานก่อสร้าง และงานซ่อมแซม วัสดุนี้มีคุณสมบัติเด่นในด้านความแข็งแรง ทนทานต่อการกัดกร่อน น้ำหนักเบา และทนต่อความร้อน จึงมักใช้ร่วมกับเรซินหรือสารเชื่อมประสานเพื่อเพิ่มความแข็งแรงและความคงทนในชิ้นงาน

ใยแก้วชนิดนี้เหมาะสำหรับการใช้ในงานที่ต้องการความแข็งแรงระดับปานกลาง

ใยแก้วเบอร์ 300 มีประโยชน์ในหลายด้าน เนื่องจากเป็นวัสดุที่มีความแข็งแรง ทนทาน และมีน้ำหนักเบา โดยส่วนใหญ่จะถูกนำมาใช้ในงานที่ต้องการความคงทนสูงและความสามารถในการป้องกันความร้อน ประโยชน์หลักของใยแก้วเบอร์ 300 ได้แก่:

1. การเสริมความแข็งแรง: ใช้ในการเสริมแรงในงานคอมโพสิต เช่น การทำโครงสร้างเรือ เครื่องบิน ชิ้นส่วนรถยนต์ หรือชิ้นส่วนที่ต้องการความทนทาน
2. งานซ่อมแซม: นิยมใช้ในการซ่อมแซมชิ้นส่วนที่มีการแตกหักหรือเสียหาย เช่น ซ่อมแซมตัวถังเรือ ถังน้ำไฟเบอร์กลาส หรือวัตถุที่ทำจากไฟเบอร์กลาส
3. ฉนวนกันความร้อน: เนื่องจากใยแก้วทนต่อความร้อนสูง จึงถูกนำมาใช้เป็นฉนวนกันความร้อนในอุตสาหกรรมก่อสร้าง เช่น การบุผนังหรือหลังคาเพื่อป้องกันความร้อน
4. งานขึ้นรูปและงานหล่อ: ใช้ในการทำแม่พิมพ์หรือการขึ้นรูปชิ้นส่วนที่ต้องการความแข็งแรงและมีน้ำหนักเบา
5. งานก่อสร้าง: สามารถใช้ในงานก่อสร้างและงานซ่อมแซมอาคาร เช่น เสริมแรงในแผ่นพื้น ผนัง หรือคานที่ต้องการความแข็งแรงพิเศษ

ด้วยคุณสมบัติที่ทนต่อการกัดกร่อนและน้ำหนักเบา ใยแก้วเบอร์ 300 จึงเป็นวัสดุที่มีความหลากหลายในการใช้งาน

ใยแก้ว (Fiberglass) เป็นวัสดุที่เกิดจากการหลอมแก้วที่มีส่วนประกอบหลักเป็นซิลิกา (Silica) และนำมาปั่นให้เป็นเส้นใยขนาดเล็ก ซึ่งมีต้นกำเนิดจากการพัฒนาเทคโนโลยีวัสดุในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ใยแก้วถูกคิดค้นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1932 โดยบริษัท Owens-Illinois Glass Company แต่เริ่มมีการพัฒนามาอย่างจริงจังเมื่อบริษัท Owens Corning ได้จดสิทธิบัตรการผลิตเส้นใยแก้วในปี ค.ศ. 1938

พัฒนาการสำคัญ:

• ศตวรรษที่ 18-19: ความพยายามในยุโรปในการสร้างเส้นใยจากแก้วมีมาตั้งแต่ช่วงปลายศตวรรษที่ 19 แต่ยังไม่ประสบความสำเร็จเชิงพาณิชย์เนื่องจากเทคโนโลยียังไม่ทันสมัย
• ปี ค.ศ. 1930-1940: การผลิตใยแก้วในรูปแบบที่ใช้งานได้จริงเกิดขึ้นในยุคนี้ ด้วยการใช้เทคโนโลยีหลอมแก้วและดึงให้เป็นเส้นใยขนาดเล็ก ซึ่งในช่วงนี้ ใยแก้วถูกนำไปใช้ในอุตสาหกรรมการก่อสร้างและการผลิตเครื่องจักร
• สงครามโลกครั้งที่ 2: ใยแก้วมีบทบาทสำคัญในช่วงสงคราม โดยถูกใช้ในการสร้างชิ้นส่วนของเครื่องบินและเรือดำน้ำ เนื่องจากมีคุณสมบัติที่น้ำหนักเบา แข็งแรง และทนทานต่อการกัดกร่อน
• หลังสงคราม: เมื่อสงครามสิ้นสุดลง ใยแก้วได้กลายเป็นวัสดุสำคัญในอุตสาหกรรมต่าง ๆ เช่น อุตสาหกรรมการก่อสร้าง อุตสาหกรรมยานยนต์ และการผลิตสินค้าคอมโพสิต

ในปัจจุบัน ใยแก้วถูกใช้ในหลากหลายอุตสาหกรรม เช่น การผลิตวัสดุคอมโพสิต ไฟเบอร์กลาส ฉนวนกันความร้อน และชิ้นส่วนในอุตสาหกรรมยานยนต์และการก่อสร้าง เนื่องจากมีคุณสมบัติที่ทนทาน แข็งแรง และน้ำหนักเบา